Ένας γοητευτικός χαρακτήρας της ηρωικής κοινωνίας είναι η ευγενική προθυμία, με την οποία γινόταν δεκτός κάθε άνθρωπος που ζητούσε φιλοξενία και η μεγάλη διάρκεια του ηθικού δεσμού, που συναπτόταν ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που μοιράστηκαν την ίδια τροφή και αντάλλαξαν αμοιβαία δώρα.
Σύμφωνα με το τυπικό της φιλοξενίας (την οποία προστάτευε ο Ξένιος Ζευς) στην ομηρική κοινωνία, ο ξενιστής υποχρεούται να υποδεχτεί εγκάρδια με προσφώνηση και χειραψία τον ξένο, να τακτοποιήσει τα πράγματά του, να του προσφέρει λουτρό, τροφή, ποτό και σε εξαιρετικές περιπτώσεις ψυχαγωγία, να τον ρωτήσει ευγενικά για την ταυτότητά και το σκοπό της επίσκεψής του. Επιπλέον, υποχρεούται να ικανοποιήσει το όποιο αίτημά του, εφόσον δύναται, να του προσφέρει διαμονή για όσες μέρες θέλει αυτός και να τον αποχαιρετήσει με δώρα που επισφραγίζουν τη φιλία τους. Ο μοναδικός λόγος παραβίασης του πνεύματος της φιλοξενίας ήταν η περίπτωση ο ζητών φιλοξενία να ήταν μιασμένος. Οι αρχαίοι θεωρούσαν απαραίτητο να απομακρυνθεί ο άνθρωπος που αποτελούσε μίασμα για την πόλη. Ο μύθος του Οιδίποδα στον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή σχετίζεται με αυτήν την ιδέα.
Τέλος, στην ενίσχυση του αισθήματος αυτού συντέλεσε ίσως και η γνώμη των ανθρώπων σύμφωνα με την οποία οι θεοί κατέβαιναν μερικές φορές στη γη με τη μορφή ενός ξένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου