Ένα από τα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά των τραγικών χορών είναι ότι συγκροτούνται σχεδόν αποκλειστικά από γέρους άντρες ή γυναίκες· […] Τρεις από τους λόγους αυτής της περιορισμένης επιλογής είναι, ίσως, οι ακόλουθοι: α. Από το Χορό πρέπει να λείπουν η φυσική δύναμη και η ενεργητικότητα, αλλά και το ψυχικό σθένος, ώστε να µη του παρέχεται η δυνατότητα να επηρεάσει την πορεία των γεγονότων µε κάποια δυναµική παρέµβαση ή πρωτοβουλία β. Εντελώς αντίστοιχα ο Xορός δεν µπορεί να διαθέτει κοινωνικό κύρος, ώστε, µε την έκφραση µιας άποψης, την παροχή µιας συµβουλής ή τη διατύπωση µιας ερµηνείας, να προκαλέσει την αλλαγή της συµπεριφοράς ενός ήρωα. γ. Εξάλλου, µε παρόµοια πρόσωπα, δηλαδή γέροντες και γυναίκες, ο ποιητής είχε τη δυνατότητα να επιτύχει εκείνους τους συνδυασµούς ώριµης στοχαστικότητας και συγκινησιακής ευπάθειας, µαζί µε ένα στοιχείο έντονης παθητικότητας, που χαρακτηρίζουν συνήθως τα λυρικά µέρη της τραγωδίας. Ο Xορός, ακόµη και όταν συγκροτείται από πρόσωπα ταπεινά -λ.χ. λαϊκές γυναίκες ή δούλους- διαθέτει ενόραση, ευαισθησία και πείρα, κάποτε µάλιστα σε βαθµό µεγαλύτερο από τα ηγεµονικά πρόσωπα του δράµατος. Αυτές οι ιδιότητες φορτίζουν τα χορικά
του µε µια σχεδόν υπερβατική σοφία, απαραίτητη για την εξασφάλιση των συµφραζοµένων όπου θα ενταχθούν και θα ερµηνευθούν τα δραµατικά γεγονότα. Και πρέπει, βέβαια, να ληφθεί υπόψη ότι σύνηθες θέµα των λυρικών κοµµατιών αποτελεί ο θρήνος, που εξηγεί και την ιδιαίτερη προτίµηση στους γυναικείους Xορούς: από τις 18 τραγωδίες του Ευριπίδη µόνο 4 έχουν ανδρικό Xορό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου